14/7/10

Βιβλιοπρόταση..

Μια καλοκαιρινή πρόταση...ζωής


Το κλειδί που κρύβεται κάτω από το γεράνι δεν είναι σαν όλα τα κλειδιά. Ανοίγει την πόρτα σ' έναν άλλο κόσμο, κατοικημένον από ευτυχισμένους δραπέτες, που μακριά από την παγίδα του "πολιτισμού" ζουν αρμονικά με τη φύση και τον εαυτό τους.
Σ' αυτόν τον κόσμο κυβερνά ο έρωτας, νεράιδες και μικροί θεοί ξεφαντώνουν μαζί με τους θνητούς, κι όλες οι περιπέτειες τελειώνουν καλά με μαγικούς τρόπους.
Ο κόσμος του Χρόνη Μίσσιου είναι ένα ιδανικό καταφύγιο, πλημμυρισμένο από ξεχασμένες αισθήσεις και θαύματα ζωντανά......


"Οι πολιτισμένοι άνθρωποι περπατάνε για άσκηση πια, όχι από ανάγκη, εκεί που συζεί που δένεται το κορμί με την πλάση. Αντί να σκύψεις να μυρίσεις ένα λουλούδι ή να σκαλίσεις τη γη, κάνεις επικύψεις σα μαλάκας μέσα σε ένα κουτί από μπετόν, ή... τρέχεις πάνω σε ένα σταματημένο ποδήλατο. Τέτοια συμπεριφορά απένταντι σ' αυτό το ευγενικό τεχνούργημα που, μετά από το κάρο, το άλογο, το μουλάρι, το γάιδαρο, χάρισε τα ωραιότερα ταξίδια στον άνθρωπο περπατώντας τον μέσα στη φύση και στη ζωή και όχι μέσα στο χρόνο..."

"Έτσι, με αυτήν την παλιοεφεύρεση που τη λένε ρολόι, σπρώχνουμε τις ώρες και τις μέρες μας σαν να είναι βάρος. Και μας είναι βάρος. Γιατί δεν ζούμε, κατάλαβες; Όλο κοιτάμε το ρολόι, να φύγει κι αυτή η ώρα, να φύγει κι αυτή η μέρα, να έρθει το αύριο και πάλι φτου κι απ΄ την αρχή. Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών. Σε σκοτωμένες ώρες που τις θάβουμε μέσα μας. Μέσα στις σπηλιές του είναι μας. Στις σπηλιές όπου γεννιέται η ελευθερία της επιθυμίας. Και τις μαζώνουμαι με όλων των ειδών τα σκατά και τα σκουπίδια που μας πασάρουν σαν αξίες, σαν ανάγκες, σαν ηθική, σαν πολιτισμό. 

Κάναμε το σώμα μας ένα απέραντο νεκροταφείο δολοφονιών και προσδοκιών. Αφήνουμε τα πιο σημαντικά, τα πιο ουσιαστικά πράγματα όπως να παίξουμε και να κουβεντιάσουμε με τα παιδιά και τα ζώα, με τα λουλούδια και τα δέντρα, να παίξουμε και να χαρούμε μεταξύ μας, να κάνουμε έρωτα, να απολαύσουμε τη φύση, τις ομορφιές του ανθρώπινου χεριού και του πνεύματος, να κατεβούμε τρυφερά μέσα μας, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και τον διπλανό μας"


1 σχόλια:

Organ Donor είπε...

-"Σαν κάνεις κάτι, πρέπει να μπορείς να του δίνεις την ψυχή σου. Τότε πολλαπλασιάζεται, αποτυπώνεται, μένει πίσω σου, χαράζει το μονοπάτι της ύπαρξής σου στον κόσμο... Αλλιώς δεν αφήνεις ίχνη, δεν υφαίνεις την ψυχή σου στο τοπίο, δεν επενδύεις τη ζωή σου στη ζωή. Βλέπεις, εγώ πιστεύω πως και ο άνθρωπος, όπως όλα τα πλάσματα του πλανήτη, γεννιέται καλός. Οι νόμοι του τον κάνανε σκατά".

-"Τι θα πει καλός, ρε Μαθιέ;"

-"Ζώ-ον"

Εξαιρετικό βιβλίο!

Δημοσίευση σχολίου